Hayat...

Hayat insana öğretiyor. Çok fazla plan yapmamak lazım. Hiçbir konuda. Bir telefon gelir, bir rakam belirir bütün önceliklerin değişir. İnsanın bir yeri kesilince canı orada atar derler ya, onun gibi bir şey işte. Önemli olan gerekli anda kriz yönetimi denen şeyi hayatına entegre edebiliyor musun? Sana ihtiyaç olduğunda sapasağlam durabiliyor musun? Yanındakinin elini sıkı sıkı tutup, inansan da, inanmasan da "herşey yolunda, yok bir şey, meraklanma" diyebiliyor musun? İnsan olmak ne zor! Hepimizin başından geçen hikayeler bunlar, herkese göre şiddeti farklı yaşanabilir ama genelde kalpten geçen duygular aynı. Yanında tam lazım olduğu anda kafanı gömebileceğin bir omzun varsa ne mutlu sana, sen birilerinin karşısında kale gibi duruken birilerinin de senin üçüncü bacağın olması gerekiyor çünkü... Bir de hep inanman gerekiyor, ne geldiyse, geldiği gibi gider, hayat yine normale döner...

Yorumlar

  1. Harikasın sen en sevdiğim blog yazarı =)

    YanıtlaSil
  2. Geldiği gibi gidecek, hayat normale dönecek, göreceksin birtanem...

    YanıtlaSil
  3. herşey gerçekten geçecek ve güzel olacak:)) mimledim seni..:)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Huysuz Şirin olmak mı?

Özlediğim için

Davul bile dengi dengine (mi?)