Kayıtlar

Aralık, 2016 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tasvir

Umutsuzluk. Çok derin ve karanlık bir duygu. Uyuyorsun olmuyor, uyanıkken yaşatmıyor. Yazıyorsun azalmıyor, duaya sığınıyorsun geçmiyor. Bir kere kapıldın mı aklını, ruhunu gasp ediyor. Bir nevi hastalık sanırım.

Anlaşılamamak!

Bazen bazı şeyleri istesen de istemesen de yapmak zorunda kalıyorsun. Ya da istesen de istemesen de bir yerde bulunmak zorunda kalıyorsun mesela. Aklı ermeyen, ne desen anlamayan insanlara laf anlatmak zorunda kalıyorsun. Anlamıyorlar tabi. Anlayamazlar zaten zira anlamaya gönülleri yok. Zaten bence hiç gönül mönül de yok onlarda. Öyle kan pompalayan bir organ sadece sol göğüs kafeslerinde yatan. İşte ben kendimi çok fena sıkışmış hissediyorum böyle şeyler yaşandığım zamanlarda. Böyle içimden ne gelirse söylemek, icabında kafa göz girmek istiyorum. Rahatlamanın en kısa yolu bu aslında. Yapamıyorum tabi. Sonra o sıkıntı içimde büyüyor, büyüyor, büyüyor ve içimdeki diğer sorunlarımla da birleşip kocaman bir kar topu oluyor, geliyor iki göğsümün arasına oturuyor. Ağlayamıyorum da zaten çok uzun zamandır (ve bundan nefret ediyorum, çözüleceğim günü bekliyorum hasretle) öyle hiçbir şey yapamadan dinginleşmeyi bekliyorum. Hiç akıllı işi değil bu biliyor musunuz. Çok gerekmedikçe yapmayın.

Tesadüf değiliz...

Resim
Ne düşünüyorum biliyor musun? Sen dünyanın bir ucuna gitsen ve ben hep burada kalsam. Ya da sen hep olduğun yerde kalsan ama ben bambaşka denizlere yelken açsam... Başımıza olmadık işler gelse ya da hayat olduğunca rutininde devam etse... Bizde değişen hiçbir şey olmayacak. Bunu çok uzun zaman önce fark ettim. Bence sen de fark ettin. Biz birbirimizin hayatlarının içinden geçip gitmeyeceğiz. Uzak ya da yakın bazen ama hep birbirimizin civarında olacağız. Ve ben bir süredir yaptığım gibi senin her halini ayrı ayrı sevmenin tadını çıkarmaya devam edeceğim. Temiz kalbim ve berrak aklımla. Etrafımdaki bir çok sevgisiz, içi boş insana inat... Yeni yıl ikimize de iyi gelsin olur mu, n'olur çok çok iyi gelsin...

Zor!

Olmadığın bir şehirde, geçtiğim her sokakta, her caddede, seni arıyor gözlerim. Çok özledim...

Alıntı

Geceye anlattım ben derdimi. Ben anlattıkça o utancından daha da karardı. Belki o an, aynı aya bakıyoruz diye düşündüm hep. İkimiz de... Belki gece sana benden birşeyler söyler, belki bir an aklına düşerim. Belki gözünde bir yaş, ya da nefesinde bir hıçkırık olurum... Ben hep geceye seni anlattım, seni. Gecelerce...