Kayıtlar

Ekim, 2015 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Hasret-Keş

Elini korkak alıştırma sevgilim Zavallı ellerim seninkileri bekler Ve zavallı düşük bakışlarım Sadece seninkilerle buluştuğu vakit yeniden güler Ve ben vuslata dair umutlarımı büyütürken Sen, hiçbir zaman varılamayan o yerde Ve belki de tüm bunlardan biraz habersiz Ama yapayalnızsın nihayetinde...

Yeniden Doğuş

Ben Okyanusta yaşayan Ve yüreğini neyinin küçük ağzında Ağır ağır çalan Kederli küçük bir peri tanıyorum, Gecenin bir öpüşüyle ölüp Sabahın bir öpüşüyle yeniden doğan Kederli küçük bir peri. Füruğ Ferruhzad

Yakıcı Sevda

Evet, evet!… Aşka düşen bilir Vardır bunun bir başı sonu, Ama göremez kimse bu yolun sonunu Boşunadır şimdiden sonunu düşünmek; Ama ne olursa olsun yine de güzel şeydir sevmek. Neden korkarsınız karanlıktan? Ki elmaslarla donatılmış bu tablodan Yasemin çiçeklerinin sevdalı kokusundan başka Nedir ki geriye kalan? İzin ver tüm varlığım sende kaybolsun Bulamasınlar benden bir iz İnsanlar boşuna uğraşa dursun. Bırak essin dudaklarımı yakan ıslaklığı özlemlerin, Yanıp tutuşan hayalin Ve bir hiçlikten başka nedir ki benim bedenim. Furuğ Ferruhzad

Pardon...

Senin kurduğun hayallerin tam ortasından bakıyorum sana. Durduğum yerden başka gidecek yer de yok zaten... "Pardon, daha önce neredeydiniz? Yüzünüz ne kadar da aşina! Avucumun içine alıp öpmüş olabilirim"

Bil ki...

Resim
Bir arkadasa bakıp çıkmayacağım. Buradayım ben. Korkuları alma içeri. Karartma içini. Senin kadar cesur anlatamasam da, aynadaki aksinim ben senin...

Saklambaç

Karmakarışık, tekerleme gibi şeyler yazmak istiyor canım. Bir ben anlıyayım bir de sen... Düz yazı da olur şiir de... Satır aralarında saklanmayı beceririm bir şekilde.

Bir anda....

Resim
Cümlelerim birikti. Kelimeler içimde sıkıştı kaldı. Şarkılar ard arda... Ben onlarla, nefesim yettiğince. "Zaman Hatası" diyor Aşkın Kabul etmek istemiyorum! Yeniden yazılabilir bence şarkılar...

Hayat cesurlarındır...

Resim
Ne zaman şartlandı kafalarımız tam olarak hatırlamıyorum ama annemin "önce liseden mezun olacaksın, sonra üniversiteden, sonra da master yapacaksın, sonra da iyi bir iş bulacaksın kendine ya da kendi işinin sahibi olacaksın" dediğini hatılayacak yaştaydım. Küçükten bir tık büyük yani. Hepsini de yaptım. Mutsuz da değilim. Ama olduğumdan da mutlu olmak istiyorum. Şimdi müsadenizle gidebilir miyim? Çok istiyorum. Bu içinde sürüklendiğimiz hayat bıraksın yakamı. Şu topukluları çıkarayım, ayağıma parmak arası terliklerimi geçirip yılın çoğunu sıcak geçiren bir yere gideyim. Orada küçük bir yerimiz olsun mesela, güzel içkiler içilen gelenlerle. İşinin ehli biri bize güzel şarkılar söylesin. Gündüzleri de minik ve basit evin rutin işleri... Sonra da biraz sahil kenarında, bazen de denizin üzerinde yapalım akşamı. Sonra hop tekrar dükkana. Bu kadarcık. Olmaz mı?