Öğrenecek çok şey var

Çok arzu ettiği bir şeye kavuşmak için gösterdiği sabır hiç bir şeyin edemediği kadar terbiye eder insanı. Beni etti. Hiç olamaz sandığım bir şey yaptırdı bana. Egomu gömdürdü. Bu bana gerçekten çok ilginç geliyor.
"Bu, insanın kendinden ödün vermesi mi?" diye sordum bir bilene, "Kötü bir şey mi bu?" dedim, "Bu beni korkutuyor!" dedim.
"Korkma kızım" dedi; "Sevmenin de bin türlü hali vardır.
Yakarsın, yıkarsın, hırpalarsın, adına "ihtiras" derler.
Yıllarca seversin ama bir kez olsun saçını okşamazsın, "sevgisini gösteremiyor" derler.
Sevmekten öyle sıkarsın ki, sevdiğinin oksijeni kalmaz, solar zavallı sen istemesen de, adına "vay be ama çok sevdi" derler.
Seversin, evine alırsın, hayatına, yatağına alırsın, ailen yaparsın ama belki de kıymetini bilmez, bir müddet sonra bir bakmışsın seni dinlemez, anlatır durur kendini ama seni görmez. Düşen omuzlarını, duran kalbini, solan yüzünü görmez, soluk alamadığını hissedemez, sen onunla birlikte tek başına yaşamaya devam edersin, bunun adına da"yuvarlanıp gidiyoruz be abi" derler.
Bu sevme şekillerinin hepsinde de ego hep önde durur. Korkma egonu gömmüş olmaktan. Sevdiğini hırpalamamanın en güzel yoludur bu. Kendinden vazgeçmeden de yapabilirsin, severken öğreneceksin, korkma..."

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Huysuz Şirin olmak mı?

Özlediğim için

Davul bile dengi dengine (mi?)