Çok arzu ettiği bir şeye kavuşmak için gösterdiği sabır hiç bir şeyin edemediği kadar terbiye eder insanı. Beni etti. Hiç olamaz sandığım bir şey yaptırdı bana. Egomu gömdürdü. Bu bana gerçekten çok ilginç geliyor. "Bu, insanın kendinden ödün vermesi mi?" diye sordum bir bilene, "Kötü bir şey mi bu?" dedim, "Bu beni korkutuyor!" dedim. "Korkma kızım" dedi; "Sevmenin de bin türlü hali vardır. Yakarsın, yıkarsın, hırpalarsın, adına "ihtiras" derler. Yıllarca seversin ama bir kez olsun saçını okşamazsın, "sevgisini gösteremiyor" derler. Sevmekten öyle sıkarsın ki, sevdiğinin oksijeni kalmaz, solar zavallı sen istemesen de, adına "vay be ama çok sevdi" derler. Seversin, evine alırsın, hayatına, yatağına alırsın, ailen yaparsın ama belki de kıymetini bilmez, bir müddet sonra bir bakmışsın seni dinlemez, anlatır durur kendini ama seni görmez. Düşen omuzlarını, duran kalbini, solan yüzünü görmez, soluk alamadığın...