Kaçınılmaz...

Her adımda gıcırdayan ahşap bir zemin.
Beyaz, eski, ahşap bir kapı.
Kapının bir tarafında bir adam, diğer tarafında bir kadın.
Birbirlerinin nefesini duyacak kadar sessiz ortalık.
Acı oturmuş ikisinin de gözlerine ve elbette ki pişmanlık.
Biri yaptıklarından pişman, diğeri yapamadıklarından.
Kapının kulbuna aynı anda uzanan elleri var bir de...
Ne yazık ki biri açmak, diğeri ise kilitlemek için uzatıyor ellerini.
Ve kapının kilidinde çevrilen anahtarın sesi belki de o güne kadar duydukları tüm hıçkırıklardan daha acıklı, ne yazık...



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Huysuz Şirin olmak mı?

Özlediğim için

Davul bile dengi dengine (mi?)