Seda Çağlayan

Çok acımasız, çok kötü şeyler yazıyorum bazen.  Önce yayınlıyorum sonra kaldırıyorum.  "Okursa üzülür" diyorum. Kıyamıyorum.  Senin aksine.  Sen bana çatır çatır kıyıyorsun.  Kalbinin içinde, vicdanının hiçbir yerindeyim. 

Uzun yıllardır süren gizli bir işbirliğimiz var seninle. Fiilen birlikte çalışmasak da ruh birlikteliğimiz var. Ortak duygulardan doğan en güzel sözler, en güzel kelimeler...  En güzel yazılarımı seninle yaşadığım, dünyamı alt üst eden duygularla boğuşurken; yüzlerce insanın sevdiği şarkımı senden kurtulmak istediğimi zannederken verdiğim mücadele içinde yazdım. Ve bunlar için müteşekkirim. Hayatıma getirdiğin her şey için. Sen olmasan belki de hiç şarkı söylemeyecektim. İlk kez senin doğum gününde cesaret edip şarkı söylemiştim, biliyorsun. Çok amatör ama çok gerçekti. Bugün bile dinlerken, söylerken yüzüme yerleşmiş olan gülümsememi duyuyorum sesimde. Gülümseyerek söylemiştim çünkü seni her düşündüğümde içimde çiçekler açıyordu. En heyecanlı, en korku dolu, en mutlu günlerimizin hatırası. Sevmek çok güzel ve biz bunu çok güzel becerdik. Bu kadar eksik kalmışken hala nasıl böyle düşünebildiğime şaşırıyorsun, biliyorum. Hala nasıl oluyor da seni seviyor olabildiğime şaşırıyorsun. Z...

Aramızdaki en büyük engel sensin.  Çok vuracaksın kafanı duvarlara çok bana ve kendine kaybettirdiklerin yüzünden.  Bunu kızgınlıkla ya da hiddetle yazmıyorum.  Çaresizlikle yazıyorum.  Kaçırılan mutlulukların üzüntüsüyle yazıyorum.  Ziyan ettin beni de kendini de.  Anlatamadım sana.  Anlatamadım.

Yuvarlanıp gidilen ortalama hayatın uyuşturduğu duygularla kör olmuş kalbin şu an acıyı yeteri kadar hissetmiyor olabilir; oysa bu hep böyle devam etmeyecek. Pişman olacağın, artık açılmış olan kalp gözünle beni arayacağın günler olacak; o günler gelecek. Yüzümü rüyalarda görmekle yetinemeyeceğin, yanlış yolu tercih ettiğini fark edeceğin günler. Muhtemelen çok geç kalmış olacaksın. Benim sana verecek hiçbir şeyim kalmamış olacak. Başka birinin yanında, parmaklarım onun parmaklarına kilitlenmiş yürüyor olacağım. Sen mazide kalmış kırık bir aşk hikayesi olmuşken ben acılı aşk şarkıları yazıp söylemekten vazgeçmiş, çoktan hayatın dokuz sekizlik ritmini yakalamış olacağım. Sen uzaktan bakacaksın. Bunlar yaşanacak. Hatırlatayım dedim. Sevgilerimle. En azından şimdilik.

Bir insan, bir yeri bırakıp gideceği için bu kadar üzülebilir mi? Bazen ben bile kendimi anlamıyorum, sizin anlamanızı da beklemiyorum. Üzüntüden Yıldız Tilbe'ye bağladım sanırım. Üç haftadır Bodrum'dayım. Benim buradaki hayatım uzun yıllardır tatilci mantığından çok yazlıkçı mantığında. Yani evle-deniz arasında geçen, haftada bir iki dışarıda yediğimiz, arada da barlara gidip şarkı söyleyip dans ettiğimiz bir düzenimiz var ama hiç bu kadar emekli hayatı yaşamamıştım Bodrum'da. Hafta içi saat 18:00'e kadar evden çalıştığım, o saatten sonra denize gittiğimiz, hafta sonlarını tamamen deniz kenarında geçirdiğimiz, tüm sabah kahvaltılarımızı ve akşam yemeklerimizi evde hallettiğimiz inzivai bir süreç yaşadık. İstanbul'da 3 ay evde tek başıma kapalı kaldıktan sonra Bodrum her zamankinden daha da fazla iyi geldi bana. Çünkü bu sefer tatil için gelmedim aslında. Burada özgürleştim. İnsan arasına karıştım ama daima geniş alanlarda ve açık havada olduğumuz iç...

Ne yazdıysan sildim. Senin yazdıklarınla dolu hayatımı boş sayfalarla değiştirdim. Bomboşum. Hayatımı dolduran tüm duygulardan arınmış, bomboş. O gün kapıyı yavaşça tıklatıp girdiğin odada yazmaya başlamıştın bizi, sen yıllar sonra çıkarken kapıyı arkandan kapatıyorum. Geri gelme olur mu! Sakın gelme.

Çok hisli adamlar yüzünden düştüm şiire Hiçbiri yalancı değildiler Hisleriyle önce kendi bilinçlerini bulanıklaştırdılar Yetmedi bana da dadandılar Çok hisli adamlar yüzünden düştüm şiire Sonunda beni de kendilerine benzetip Bile isteye meczup yaptılar