Seda Çağlayan

Bir insan, bir yeri bırakıp gideceği için bu kadar üzülebilir mi? Bazen ben bile kendimi anlamıyorum, sizin anlamanızı da beklemiyorum. Üzüntüden Yıldız Tilbe'ye bağladım sanırım. Üç haftadır Bodrum'dayım. Benim buradaki hayatım uzun yıllardır tatilci mantığından çok yazlıkçı mantığında. Yani evle-deniz arasında geçen, haftada bir iki dışarıda yediğimiz, arada da barlara gidip şarkı söyleyip dans ettiğimiz bir düzenimiz var ama hiç bu kadar emekli hayatı yaşamamıştım Bodrum'da. Hafta içi saat 18:00'e kadar evden çalıştığım, o saatten sonra denize gittiğimiz, hafta sonlarını tamamen deniz kenarında geçirdiğimiz, tüm sabah kahvaltılarımızı ve akşam yemeklerimizi evde hallettiğimiz inzivai bir süreç yaşadık. İstanbul'da 3 ay evde tek başıma kapalı kaldıktan sonra Bodrum her zamankinden daha da fazla iyi geldi bana. Çünkü bu sefer tatil için gelmedim aslında. Burada özgürleştim. İnsan arasına karıştım ama daima geniş alanlarda ve açık havada olduğumuz iç...

Ne yazdıysan sildim. Senin yazdıklarınla dolu hayatımı boş sayfalarla değiştirdim. Bomboşum. Hayatımı dolduran tüm duygulardan arınmış, bomboş. O gün kapıyı yavaşça tıklatıp girdiğin odada yazmaya başlamıştın bizi, sen yıllar sonra çıkarken kapıyı arkandan kapatıyorum. Geri gelme olur mu! Sakın gelme.

Çok hisli adamlar yüzünden düştüm şiire Hiçbiri yalancı değildiler Hisleriyle önce kendi bilinçlerini bulanıklaştırdılar Yetmedi bana da dadandılar Çok hisli adamlar yüzünden düştüm şiire Sonunda beni de kendilerine benzetip Bile isteye meczup yaptılar