Seda Çağlayan

Siz bir şeylere takar mısınız? Ben fena halde takarım, hem de ağır takarım. Bazen bir yerlere gitmeye takarım, gittikçe rahatlarım. Bazen kitaplara takarım, almalara doyamam. Birikir, birikir. Sonra da bitirmeye takarım. Bazen bir t-shirte takarım. Parçalayana kadar giyer dururum. Bazen de şarkılara. Ruh halime göre değişir. Bazen dipteyim, sondayım, depresyondayım mode on, bazen de bir elimde cımbız, bir elimde ayna, umurumda mı dünya! Şehirlere takarım. Bazen demedim, bunlar sabit çünkü. İstanbul en büyük takıntım. Bodrum, Paris hemen arkasından gelenler. Şu ara da yeni bir takıntım var efendim. Öğle aralarında bilgisayarımı alıp aşağıdaki cafeye inip, sade Türk kahvesi içerken bir şeyler okuyup yazma takıntısı. Taze geldi. Çok zevkli. Vazgeçemiyorum. Bilenler bilir, bizim işimiz çok trafikli. Ne telefon susar, ne gelen giden mail durur, ne in aşağı-çık yukarılar biter. Yeni takıntım bu hızlı işleyişten kaçış oldu bana. Açıyorum bloğumu yazıyorum. Kulağım...

Ne baharmış! Ne havasından memnun olabildim, ne rehavetinden. Mayıs geldi de biraz biraz yazı hissetmeye başladım gibi. Havayı güzel görünce Caddebostan'a attım kendimi geçen pazar. Kadıköylüler bilir. Bizim tarafın insanlarının en sevdiği yaz aktivitelerinden biridir çimenlere gitmek. Aldım kitabımı, kahvemi, colamı, sigaramı. Yaydım çimenlerin üzerine örtümü. Bağdaş kurup oturdum. Uzun uzun denizi seyrettim önce. Ara ara kapattım gözlerimi, rüzgarı hissettim. Ne kadar basit değil mi? Bir örtü ve bir kitapla bütün günü geçirdim. Ayakkabılarımı çıkardım, toprağa bastım. Yan örtüdeki komşuların ikram ettiği kabak çekirdeğini çitledim. Bir ara arkadaşlarım vardı yanımla, iki lafın belini kırdık. İki arada bir derede kurban bayramının tatil planını yaptık. Günün sonunda içimi sıkan bir takım düşüncelerin vücuduma yaydığı negatif elektiriği bastığım toprağın üzerine bırakıp öyle döndüm evime.  Ve orada oturduğum müddetçe bu kadar şanslı olduğum iç...